Leczenie chirurgiczne nietrzymania moczu

Terapia w nietrzymaniu moczu jest zależna od typu dolegliwości, z jaką boryka się pacjent (choć znacznie częściej pacjentka). Właściwa diagnoza opiera się przede wszystkim na wywiadzie lekarskim – stąd nie należy zwlekać z konsultacją u lekarza rodzinnego, a następnie specjalisty. Zazwyczaj zlecane są również badania, by wykluczyć inne przyczyny wystąpienia NTM.

Leczenie zachowawcze.

Jeśli chodzi o wysiłkowe nietrzymanie moczu, to najpopularniejszymi formami leczenia są terapia zachowawcza lub farmakologiczna, a także fizykoterapia. Zachowawcze leczenie opiera się głównie na regularnym (kilkakrotnie w ciągu dnia przez okres kilku miesięcy) wykonywaniu ćwiczeń wzmacniających mięśnie dna miednicy oraz kontrolę nad zwieraczami. W ramach fizykoterapii natomiast może być wykorzystywana elektrostymulacja. Farmakoterapia z kolei polega na stosowaniu preparatów m.in. wpływających na wzrost napięcia zwieracza wewnętrznego (warto jednak zaznaczyć, że leki te mają liczne skutki uboczne).

Leczenie chirurgiczne.

Leczenie chirurgiczne jest ostatecznością, niemniej – daje gwarancję niemal całkowitego wykluczenia nawrotów choroby w przyszłości. Możemy wyróżnić kilka sposobów leczenia wysiłkowej postaci NTM. Zaliczają się do nich takie zabiegi jak: operacja pętlowa; wzmacnianie ścian przednich pochwy; podwieszenie szyi pęcherza. Również w terapii NTM z silnym parciem (tzw. pęcherza
nadreaktywnego) można oprócz farmaceutyków zastosować zabieg – np. operacyjne powiększenie pęcherza. W innym rodzaju choroby – NTM z przepełnienia, operacja chirurgiczna jest natomiast koniecznością. Na drodze chirurgicznej trzeba bowiem usunąć „przeszkodę”, która blokuje przepływ moczu, i prowadzi do jego okresowego bądź stałego mimowolnego oddawania. Warto pamiętać, że NTM może być leczone na wiele sposobów i nie zawsze operacja (choć zazwyczaj stuprocentowo skuteczna) stanowi jedyną alternatywę. Trzeba wziąć pod uwagę postać schorzenia, wiek i stan zdrowia pacjenta.